草书歌行
作者:李燔 朝代:唐代诗人
- 草书歌行原文:
- 安桐满脸血污,身边只剩下数百人,而且不断有人倒下。
局蹐川谷行,徘徊关山路。归云渡清溪,残雪在高树。初晴南风转,细响暗泉注。峰回触厜㕒,径仄涌沮洳。吴楚未解兵,雍梁困徭戍。险阻成通途,戈鋋竞奔赴。野哭耳怯闻,烽烟望增怖。勋名嗟无成,悔不老章句。何时阪泉师,一扫蚩尤雾。
萧晨戒征舻,薄戾江门涘。仰瞻碧玉楼,言访白沙里。白沙遁世人,蚤脱朱门屣。玉署重徵君,金闺谢惇史。归来掩衡扉,被褐聊隐几。耕同石户农,道访襄城子。抠衣已龂龂,入室方济济。歌商出金石,奏雅中宫徵。馀韵今百年,精庐有遗址。宅犹诸葛存,台拟灵光岿。藤留处士蓑,苔绝幽人履。空言炳丹青,清风激顽鄙。嗟予愧斯文,未免乡人耻。饮河泳道馀,高山徒仰止。茅茨空寂寞,弦歌恍盈耳。依依郑公乡,千秋表南纪。
文溪似秋浦,窈窕湛寒玉。天净波平一鉴开,倒影金华千仞绿。人家多住溪东西,飞栋辉煌接华屋。疏槐杨柳荫当门,翠荇红蕖悦心目。康氏楼居更萧爽,雕栏百尺凌云上。仙姥峰高望欲齐,状元洲近平如掌。词翁酒客屡招寻,吹竹弹丝共欢赏。风物清华入吟啸,阛阓喧嚣断轮鞅。忆昔总角初常游溪之涯,拆竿坐石堪垂钓,临水提筐逢浣纱。朅来忽复四十载,漂泊不归双鬓华。天涯往往闻逸兴,邂逅题诗徒自嗟。岂不闻宋朝曾孝子,三子科名相继起。连篇文采动公卿,文溪之名自兹始。今人何必非古人,珍重贻谋在经史。他年若绾银黄来,仰视高楼耀闾里。
尝读大禹书,导河始积石。神功洵巨哉,两山如削壁。疑是鬼斧凿,疑是巨灵擘。余来千载后,山势犹如昔。烟岚郁不开,与天常咫尺。下瞰黄河流,风翻雪浪白。涛声如怒雷,奔腾何迅疾。我欲溯其源,星宿杳难即。我欲登昆崙,举头惟瞑色。君不见此地当年吐谷浑,汉魏以来常反侧。而今四海颂升平,羌戎稽颡烽烟息。车书一统尽朝宗,此山此木互西域。
桃生叶婆娑,枝叶四向多。高未出墙颠,蒿苋相凌摩。植之三年馀,今年初试花。秋来已成实,其阴良已嘉。青蝉不来鸣,安得迅羽过。常恶牵丝虫,蒙幂成网罗。顾托戏儿童,勿折吾柔柯。明年结其实,磊磊充汝家。
- 草书歌行拼音解读:
- ān tóng mǎn liǎn xuè wū ,shēn biān zhī shèng xià shù bǎi rén ,ér qiě bú duàn yǒu rén dǎo xià 。
jú jí chuān gǔ háng ,pái huái guān shān lù 。guī yún dù qīng xī ,cán xuě zài gāo shù 。chū qíng nán fēng zhuǎn ,xì xiǎng àn quán zhù 。fēng huí chù zuī 㕒,jìng zè yǒng jǔ rù 。wú chǔ wèi jiě bīng ,yōng liáng kùn yáo shù 。xiǎn zǔ chéng tōng tú ,gē chán jìng bēn fù 。yě kū ěr qiè wén ,fēng yān wàng zēng bù 。xūn míng jiē wú chéng ,huǐ bú lǎo zhāng jù 。hé shí bǎn quán shī ,yī sǎo chī yóu wù 。
xiāo chén jiè zhēng lú ,báo lì jiāng mén sì 。yǎng zhān bì yù lóu ,yán fǎng bái shā lǐ 。bái shā dùn shì rén ,zǎo tuō zhū mén xǐ 。yù shǔ zhòng zhēng jun1 ,jīn guī xiè dūn shǐ 。guī lái yǎn héng fēi ,bèi hè liáo yǐn jǐ 。gēng tóng shí hù nóng ,dào fǎng xiāng chéng zǐ 。kōu yī yǐ yǎn yǎn ,rù shì fāng jì jì 。gē shāng chū jīn shí ,zòu yǎ zhōng gōng zhēng 。yú yùn jīn bǎi nián ,jīng lú yǒu yí zhǐ 。zhái yóu zhū gě cún ,tái nǐ líng guāng kuī 。téng liú chù shì suō ,tái jué yōu rén lǚ 。kōng yán bǐng dān qīng ,qīng fēng jī wán bǐ 。jiē yǔ kuì sī wén ,wèi miǎn xiāng rén chǐ 。yǐn hé yǒng dào yú ,gāo shān tú yǎng zhǐ 。máo cí kōng jì mò ,xián gē huǎng yíng ěr 。yī yī zhèng gōng xiāng ,qiān qiū biǎo nán jì 。
wén xī sì qiū pǔ ,yǎo tiǎo zhàn hán yù 。tiān jìng bō píng yī jiàn kāi ,dǎo yǐng jīn huá qiān rèn lǜ 。rén jiā duō zhù xī dōng xī ,fēi dòng huī huáng jiē huá wū 。shū huái yáng liǔ yīn dāng mén ,cuì xìng hóng qú yuè xīn mù 。kāng shì lóu jū gèng xiāo shuǎng ,diāo lán bǎi chǐ líng yún shàng 。xiān lǎo fēng gāo wàng yù qí ,zhuàng yuán zhōu jìn píng rú zhǎng 。cí wēng jiǔ kè lǚ zhāo xún ,chuī zhú dàn sī gòng huān shǎng 。fēng wù qīng huá rù yín xiào ,huán huì xuān xiāo duàn lún yāng 。yì xī zǒng jiǎo chū cháng yóu xī zhī yá ,chāi gān zuò shí kān chuí diào ,lín shuǐ tí kuāng féng huàn shā 。qiè lái hū fù sì shí zǎi ,piāo bó bú guī shuāng bìn huá 。tiān yá wǎng wǎng wén yì xìng ,xiè hòu tí shī tú zì jiē 。qǐ bú wén sòng cháo céng xiào zǐ ,sān zǐ kē míng xiàng jì qǐ 。lián piān wén cǎi dòng gōng qīng ,wén xī zhī míng zì zī shǐ 。jīn rén hé bì fēi gǔ rén ,zhēn zhòng yí móu zài jīng shǐ 。tā nián ruò wǎn yín huáng lái ,yǎng shì gāo lóu yào lǘ lǐ 。
cháng dú dà yǔ shū ,dǎo hé shǐ jī shí 。shén gōng xún jù zāi ,liǎng shān rú xuē bì 。yí shì guǐ fǔ záo ,yí shì jù líng bò 。yú lái qiān zǎi hòu ,shān shì yóu rú xī 。yān lán yù bú kāi ,yǔ tiān cháng zhǐ chǐ 。xià kàn huáng hé liú ,fēng fān xuě làng bái 。tāo shēng rú nù léi ,bēn téng hé xùn jí 。wǒ yù sù qí yuán ,xīng xiǔ yǎo nán jí 。wǒ yù dēng kūn lún ,jǔ tóu wéi míng sè 。jun1 bú jiàn cǐ dì dāng nián tǔ gǔ hún ,hàn wèi yǐ lái cháng fǎn cè 。ér jīn sì hǎi sòng shēng píng ,qiāng róng jī sǎng fēng yān xī 。chē shū yī tǒng jìn cháo zōng ,cǐ shān cǐ mù hù xī yù 。
táo shēng yè pó suō ,zhī yè sì xiàng duō 。gāo wèi chū qiáng diān ,hāo xiàn xiàng líng mó 。zhí zhī sān nián yú ,jīn nián chū shì huā 。qiū lái yǐ chéng shí ,qí yīn liáng yǐ jiā 。qīng chán bú lái míng ,ān dé xùn yǔ guò 。cháng è qiān sī chóng ,méng mì chéng wǎng luó 。gù tuō xì ér tóng ,wù shé wú róu kē 。míng nián jié qí shí ,lěi lěi chōng rǔ jiā 。
※提示:拼音为程序生成,因此多音字的拼音可能不准确。
相关翻译
- ⑦安期术:安期生的长生之术。安期,即安期生,古代传说中的神仙,传说他是琅琊阜乡人,因得长生不老之术而活过了一千岁。
④衰病:衰弱抱病。耗:无,尽。赖:幸亏。群公:指同时主持考试者如范仲淹、王安石、梅尧臣等人。识鉴:能赏识人才、辨别是非,一作“鉴裁”,又作“择鉴”。
相关赏析
- 最后“寄与不寄间,妾身千万难。”这两句是前两句矛盾心理的归结,又是女主人公情感的扩展,隐约表现出她时而欲寄,时而不寄,时而担心“君不还”,时而忧虑“君又寒”,每一踌躇,每一反复,都在思念、关切和痛苦的感情。
乔吉的小令《双调·水仙子·乐清箫台》,使箫台山美丽的故事传遍了五湖四海。箫台山是乐成得名的渊源之地,乔吉借醉卧箫台山下金溪之畔,唤来猿猴拆除张文君的丹灶,表达寻仙访道的意愿;以玉树、白鹤、天风、王子晋写时空变迁,洒落一地风雅。
小令语言严谨,寓味深长,堪称当行。《录鬼簿续编》载时人对周德清有“天下之独步”的高度评价,想来就是对这样的作品而言。
作者介绍
-
李燔
李燔(1163—1232年),南宋大教育家,他把大半生都奉献给了教育事业,他高中进士后的42年里,有35年都孜孜拳拳于教育第一线,业绩非凡,李燔在白鹿洞书院讲学,学者云集如潮,把这所当时的成人大学办成全国“书院之首”,他影响着当时众多的书院,有如五四时期的北大“蔡元培”,他被老师朱熹认定为衣钵传人之一,死后被当时的中央政府授予“文定”的谥号(相当于“卓越的教育家、思想家”评价)。