雪后黄楼寄负山居士
寒食城东即事
治安策
高唐赋
登高
将进酒
赠花卿
行路难·其三
行路难·其二
古风·秦王扫六合
舟过谢潭三首·其一
菩萨蛮·归鸿声断残云碧
柳梢青·春感
吕相绝秦
咏草
魏公子列传
答司马谏议书
念奴娇·登建康赏心亭呈史致道留守
采薇
底事闲愁,醉歌浮大白。
诗称国手徒为尔,命压人头不奈何。
百卉皆含荣,己独失时姿。
欧阳子方夜读书,闻有声自西南来者,悚然而听之,曰:异哉!
红粉暗随流水去,园林渐觉清阴密。
脉脉广川流,驱马历长洲。
夜市卖菱藕,春船载绮罗。
」陵起舞,歌曰:「径万里兮度沙幕,为君将兮奋匈奴。
幸得谥为洞箫兮,蒙圣主之渥恩。
夫德,俭而有度,登降有数。
笑从双脸生。
有福伤财,无福伤己。
假山西畔药阑东,满枝红。
为川者决之使导,为民者宣之使言。
滁州之西南,泉水之涯,欧阳公作州之二年,构亭曰丰乐,自为记,以见其名义。
欲祭疑君在,天涯哭此时。
居室定只。
不见真佛不念真经。
除日当早归,官事乃见留。
其四回头往事竟成尘,我是东西南北身;白下沉酣三度梦,青衫沦落十年人。